Koppig omhoog

je houdt je vast aan de richel
klautert moeizaam naar omhoog
onder je het zwarte lonkend

soms dan wil je loslaten
je gemakkelijk laten vallen in het zwart
wegzinkend in die diepte lonkend

verlangend naar die omhelzing
van dat duisterdiep fluwelig zwart
klauter ik koppig door

omhoog naar het licht
dat licht en leven en die vrolijkheid
daar waar ik ook weer wezen wil

klauter ik koppig door omhoog

Koelende wind

Koel is de wind
Koel waait hij om mijn oren
Koel om mijn hoofd

Koelt verhitte piekergedachten
Geen rond en rond en rond malende raderen
Mijn hoofd voelt eventjes zalig verdoofd

Moederlief

toen ik nog een kleine ikke was
met twee paardestaartjes in het haar
leerde je mij praten
en hoe je op het potje plast

later schoolgaand veel gepest
was er thuis altijd een kopje thee
en een koekje soms er bij
een luisterend oor
en een portie welgemeend advies

studeren en examens kwamen, gingen
solliciteren en toen fluks een baan
moeder was er altijd voor me
een kopje thee, een luisterend oor
en ook veel levenswijsheidopgedaan advies
een anker in mijn leven en bestaan

en ook nu, nu je oud en grijs bent
en lichamelijk niet zo sterk als toen misschien
ben je er nog altijd weer voor mij
leer je mij nog iedere keer weer
hoe ik het beste leven kan

sta je voor me klaar
als ik moet lachen, praten, klagen
lach en leef je met me mee
met een kopje thee en
een portie welgemeend advies

We zeggen het wel niet zo vaak
Doen het liever met een knuffel
maar ’t is toch altijd weer
dat ik me volop realiseer:

moederlief, ik hou van jou!